Over ons
Wandelaars zoeken vaak naar prachtige ongerepte omgevingen om te verkennen. Deze plekken zijn vaak erg kwetsbaar en kunnen per ongeluk vernietigd worden. Hoewel één persoon alleen meestal niet veel kwaad kan, is het massa-effect van een groter aantal mensen soms erg schadelijk. Als een groep wandelaars bijvoorbeeld hout sprokkelt om een vuur te maken, brengen ze het bos niet veel schade toe. Als dit echter jarenlang gebeurt, wordt het gebied ontdaan van belangrijke voedingsstoffen.
Beschermde gebieden hebben meestal specifieke regels om het milieu te beschermen. Als deze regels worden gevolgd, wordt de impact van wandelen op het milieu aanzienlijk verminderd. Dergelijke regels omvatten onder meer het verbieden van kamperen buiten speciaal aangewezen gebieden, houtvuren en het opleggen van een bepaald aantal wandelaars per dag.
Sommige wandelaars delen de filosofie om geen sporen na te laten. Dit verwijst naar wandelen op zo’n manier dat toekomstige wandelaars de aanwezigheid van vorige mensen niet eens zullen opmerken. Degenen die hierin geloven, gehoorzamen bepaalde regels, zelfs als deze niet door een wettelijke autoriteit worden opgelegd.
Menselijk afval is een belangrijke bron van negatieve impact op het milieu. Ze kunnen stroomgebieden vervuilen en andere passerende wandelaars schaden. U kunt bacteriële besmetting voorkomen door katholen 4 tot 10 inch diep in de grond te graven en ze na gebruik af te dekken. Om het risico te minimaliseren, moet u ze op minstens 60 meter afstand van paden en waterbronnen graven.
Zeldzame of bedreigde diersoorten zijn ook een trekpleister voor wandelaars. Sommigen van hen zijn echter erg gevoelig voor menselijke aanwezigheid, vooral rond of tijdens de paartijd. Wandelaars moeten zich bewust zijn van deze gewoonten om het risico op schade aan bedreigde diersoorten te verminderen.